ردیاب دام

ردیاب دام در ایران

ردیاب دام ها و حیوانات مزرعه ، در ایران یکی از منابع بزرگ غذایی دام ها هستند که ایران تقریباً سالانه ۸۰۰ هزار تن است که سهم بسیاری از آنها را گاوها و گوسفندها و چهارپایان تشکیل می دهند. بسیاری از ما در راه جاده ی شمال و یا مناطق مختلف گاوهایی را در جاده دیده ایم که بدون اینکه دامدار در آن حوالی باشد در حال چریدن و تغذیه هستند.

اتفاقات مختلفی ممکن است برای دام ها بی افتد مثل دزدیده شدن تصادف با خودرو ها و دیگر حوادث پس باید تمام جوانب احتیاط را در نظر بگیرید نصب ردیاب به این حیوانات یکی از بهترین اقدامات جهت محافظت از آنان است.

ردیاب شخصی CK07 شرکت کارکوش جی پی اس

نژادهای شاخص گاو در ایران ردیاب دام

گاو تالشی:

تالش منطقه ای در شمال کشور است که مکان اصلی پرورش گاوهای تالشی در این استان، مناطق دیگر گیلان و اردبیل است. این گاو از نژاد شیری- گوشتی بوده که جثه ای بزرگ دارد.

رنگ بدن آن سیاه تا قرمز اجری رنگ می باشد.در مواقع نادر به شکل رنگ زرد و سفید نیز دیده شده است.به طور میانگین در هر دوره شیردهی ششصد و پنجاه کیلوگرم شیر تولید خواهندکرد.

گاو دشتیاری:

یکی از نژادهای گوشتی-شیری ایرانی با جثه ای بزرگ که به طور میانگین می تواند در هر دوره شیردهی حدود نهصد و شصت و پنج کیلوگرم شیر تولید کند. رنگ آن قهوه ای سوخته بوده و به رنگ های سیاه و حنایی، طوسی و نیز ابلق دیده شده است.

گاو سرابی:

گاو سرابی بهترین نژاد کوهستانی است که از شیر و گوشت آن می توان استفاده کرد.جثه بزرگ آن  دارای رنگی چون: زرد روشن تا قهوه ای تیره می باشد. حدود  شصت هزار راس دام نژاد سرابی در شمال شرقی ایران وجود دارد. اغلب ظاهر چشمشان سفید تا قهوه ای است. این گاو در هر دوره ای قادر است حدود هزارو چهارصد و هشتاد کیلوگرم شیر تولید کند. این میزان حدود پنج درصد چربی دارد. گاوهای سرابی به طور معمول روزانه حدود نهصد گرم افزایش وزن خواهند داشت.

گاو سیستانی:

گاوهای سیستانی با جثه ای بزرگ، جز نژادهای گوشتی هستند که قادرند در هر دوره ای از شیردهی حدود صدو چهل کیلوگرم شیر تولید کنند.حجم گوشت تولیدی این نژاد بالا بوده و به طور روزاته تقریبا هزارو سیصدو پانزده گرم افزایش وزن دارند. رنگ بدنشان اکثر سیاه و گاهی ابلق خواهد بود.

گاو گلپایگانی:

یک نژاد شیری- گوشتی با جثه ای متوسط است که می تواند درهر دوره شیری حدود پانصدو هشتاد کیلوگرم شیر تولید کند. گاوهای گلپایگانی بهترین نژاد گوشتی در ایران می باشد. رنگ آن قرمز حناییو روزانه نزدیک نهصد گرم وزنش زیاد خواهد شد.

گاو نجدی:

گاو نجدی یک نژاد شیری-گوشتی ایرانی بوده که دارای جثه ای بزرگ می باشد. به طور متوسط در هر دوره، قادر است به طور میانگین حدود پانصدو هشتاد گیلوگرم شیر تولید نماید که در این میزان مقدار پنج درصد چربی وجود دارد. محل اصلی این نژاد اصیل در منطقه خوزستان می باشد.

رنگ گاو نجدی: این گاوها اغلب به رنگ قرمز حنایی می شوند.

کاربرد ردیاب دام برای گاوها:

گاو ها در طول تاریح حیوانات با ارزشی بوده اند و با اهداف زیادی اهلی و پرورش داده شده اند که از این اهداف می توان به شیر و انواع لبنیات ، گوشت ، پوست و حتی در مواردی شاخ هم اشاره کرد. سهم بسیار ی بالا یی از لبنیات ایران تهیه شده از شیر گاو است و هم چنین گوشت گاوی  سهم زیادی از گوشت کشور را تشکیل می دهد برای همین در بسیاری از تمدن ها به خصوص تمدن های آریایی فلات ایران و هند گاو را نماد برکت و نعمات می دانند.

تمام این دلایل باعث می شود که گاو به سرمایه ای با ارزش برای صنعت دامداری کشور تبدیل شود و تمام سرمایه های بشر به مراقبت و محافظت نیاز دارد با ردیاب می تواد از محل گاو ها آگاه شد و آنها را از مکان های خطرناک دور کرد همچنین می توان از سرقت آنها جلوگیری کرد.

انواع نژاد گوسفندان ایرانی

 

نژاد پوستی:

ردیاب برای دام ها و حیوانات مزرعه ، گوسفندان این نژاد پوستی نرم و لطیف داشته و دارای پشم هایی مجعد و ظریف هستند. پشم این گوسفندان به دلیل نرم بودن تارهایش برای تولید پالتو و کلاه و … استفاده می شود. نژاد پوستی دارای دست و پای کشیده، باریک و ظریف است و پشمهایی دارای رنگ خاص با تارنازک و بلند اما کم پشت دارد و بره های جوان تر این نژاد پوست مرغوب تری دارند. در میان نژاد های پوستی جهان، بره قره گل پوست بسیار لطیفی دارد.

نژاد گوشتی:

این نژاد مهمترین نژاد در ایران است زیرا در کشور ایران هدف اصلی از پرواربندی دام تولید گوشت آن است. نژاد های گوشتی را می توان با داشتن صفاتی چون پیشانی پهن، سینه بزرگ و گوشتی، گردن کوتاه و پر، کمر و پشت مستقیم و پهن، ران هایی حجیم و عضلانی، ساقهای درشت کپل پهن و بزرگ شناسایی کرد. مهمترین نژادهای گوشتی در ایران نژاد شال، لری، مهربان و افشاری هستند.

نژاد پشمی:

برخی از نژادهای ایرانی تولید پشم بیشتری از سایر نژادها دارند. پس از نفت بیشترین مقدار صادرات غیر نفتی، پشم خام می باشد. گوسفندهای نژاد پشمی بدنی کشیده و باریک تر از نژاد گوشتی دارند.  پشم این دام ها به شکل فشرده در سراسر پوست آنان توزیع شده است. مشهورترین نژادهای پشمی ایران نژاد ماکویی و بلوچی است.

نژاد شیری:

گوسفندان نژاد شیری دارای تولید شیر بیشتری نسبت به سایر نژادها هستند و اغلب دارای لگنی عریض و پهن و بدنی ظریف هستند. در این دام ها، پستان ها پرشیر و شکلی کاملا قرینه دارند. مهمترین نژاد شیری ایران، نژاد قزل است.

ردیاب برای پرورش گوسفند چه کاربردی دارد؟

امروزه نژاد های مختلفی از گوسفندان با روش های اصلاح ژنتیکی به وجود آمده اند که دارای ارزش مادی قابل توجهی هستند و بهتر است تمام مراقبت های لازم برای آنها لحاظ گردد. امروزه برخی از گوسفندان به دلیل اصلاحات ژنتیکی و مبحث چند قلوزایی دارای قیمت هایی خیلی بیشتر از گوشت گوسفندی دارند. قطعاًپیدا کردن گوسفندان گم شده و جلوگیری از گم شدن گله مهمترین دغدغه های دامداران و چوپانان باشد که با ردیاب گوسفند دام این مشکل برطرف می شود.

شاید بسیاری این سوال را داشته باشند که یک گله با ۳۰۰ گوسفند به ۳۰۰ ردیاب احتیاج دارد؟

خیر، در تمام گله ها قوچ هایی وجود دارد که گله به دنبال آنها حرکت می کند پس می توان به تمام این قوچ ها ردیاب بست و هم چنین گوسندانی هم هستند که قابل توجه چوپان ها هستند معمولاً از مسیر گله نمی روند و به هر دلیلی مدام از گله جدا می شوند  آنها هم به ردیاب دام احتیاج دارند.

یکی دیگر از حیواناتی که بسیار به مراقبت های مختلف نیاز دارد و به قیمت بالا معروف است اسب است.

با ردیاب دام خیال خود را راحت کنید

 

پیشنهادی:

چرا ردیاب برای حیوانات خانگی لازم است؟

ردیاب برای اسب

ردیاب اسب اسب ها با توجه به نژانشان قیمت های متفاوتی دارند از ۱ میلیون تومان شروع می شوند و به ۸۰۰ میلیون هم می رسد اسب ها بیشتر از باقی دام ها به مراقبت احتیاج دارند اکثر باشگاه های اسب سواری و محل های نگهداری از آنها دامپزشک های مخصوص دارند.

از بین حیوانات نام برده شده اسب از تمام آنها بیشتر به ردیاب نیاز دارد چرا که احتمال گم شدن و دزدیده شدن دیشتری دارند.

انواع نژاد اسب در ایران:

 

اسب ترکمن

یکی دیگر از نژادهای اسب ایرانی، اسب ترکمن است که در منطقه ی ترکمن صحرا زیست می کند و در حال حاضر هم در این منطقه در حال پرورش است. رنگ این گونه ی جانوری خاکستری بوده و بدنی کشیده و لاغر دارا می باشد. شکم اسب ترکمن بر خلاف بسیاری از نژادهای دیگر اسب، تخت است به عبارت دیگر شکم آنها لاغر است. صادرات این اسب به خارج از کشور ممنوع اعلام شده است. از دیگر ویژگی های ظاهری که اسب ترکمن دارا می باشد قدی بین ۱۴۸ تا ۱۵۵ و گوشهای بلند و متحرک، سینه فراخ، کپل کم شیب با عرض مناسب، مفاصل قوی، سم های محکم با زاویه مناسب، تحمل حرکات سنگین ورزشی هستند. طیف رنگ این گونه از اسب شامل کهر، نیله (طوسی)، سمند، کرنگ، قره کهر، ابرش، سیاه، و سفید می باشد. از گورهای سکایی یافت شده در پازیریک واقع در کوه‌های آلتای، آثاری از اسب ترکمن مربوط به ۴۰۰ سال قبل از میلاد به دست آمده است.

از جمله نژادهای شناخته شده از اسب ترکمن نیز شامل یموت، اسب آخال تکه، چناران (مخلوط از تلاقی اسب ترکمن و اسب عرب) می باشد.

اسب کردی

اسب کردی، از دیگر نژادهای اسب ایرانی است که اصالت آن از مبدا نخستین دوره ثبت شده در تاریخی بر می گردد

و از روزگار شیرین باستان افسانه ای سرچشمه می گیرد. نژاد کرد امروزی نه تنها از زیبائی خاص برخوردار است

بلکه دارای استقامت بی نهایت هم می باشد. این گونه از اسب در مسابقات چوگان هم بسیار موفق بوده اند

و لازم به ذکر است که بسیاری از اسب های کرد در مسابقات پرش و سواری استقامت افتخارات ارزنده ای را کسب کرده اند.

اسب کرد فوق العاده قانع و کم خوراک و در زمستان های سخت نواحی کوهستانی کردستان که هیچ وسیله نقلیه ای

قادر به حرکت و عبور نیست عامل انتقال امداد و بیماران از روستائی به روستای دیگر یا به مرکز پخش است

و دلیل ماندگاری را می توان همین مقاومت بی مانند در کوهستان دانست. لازم به ذکر است

که از گذشته تا کنون داشتن اسب کرد نمادی فرهنگی و تاریخی مردم کرد بوده و داشتن آن همواره برای خانواده ها مایه مباهات و فخر بوده است.

عمدتاً این نژاد در منطقه کرمانشاه و مناطق اطراف آن و استان های آذربایجان غربی و قسمتی از زنجان (سلطانیه)، لرستان و کردستان و اصفهان پراکنده می باشند و همچنین به کشورهای همجوار ایران نظیر عراق، ترکیه و قسمتی از جمهوری آذربایجان انتقال یافته و جمعیت مناسبی را تشکیل داده است.

اسب عرب

اسب عربی یکی از نژادهای اسب ایرانی است که در برخی موارد به آن اسب اصیل هم گفته می شود و از جمله نژادهای اسب سبک در جهان و متعلق به منطقه ی خاورمیانه می باشد، (لازم به ذکر است علت این که می گوییم اسب عربی اما آن را متعلق به ایران می دانیم، وسعت سرزمین پهناور ایران در سالیان دور نیز بوده است که بیشتر کشورهای کنونی در گذشته بخشی از ایران محسوب می شدند، لذا در کل متن اگر چنین جملاتی را مشاهده کردید دچار سوء تفاهم نشوید) شناسایی این نژاد به دلیل شکل سر متمایز و دم بلند آن آسان است. اسب های عربی در منطقه خاورمیانه به وجود آمده و از آن جا از طریق بازرگانی یا جنگ‌ها به تمام جهان انتشار یافته‌اند؛ همچنین از این نژاد برای بهبود بخشیدن ویژگی‌های دیگر نژادها از قبیل قدرت تحمل بالا، فرمان پذیری و سرعت استفاده می‌شود. این گونه از اسب قدی به طول ۱۴۲ تا ۱۵۴ سانتی متر دارد و وزن آن چیزی بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ کیلوگرم برآورد شده است. اسب‌های عرب اصیل به رنگ‌های کهر، نیله (خاکستری)، کرنگ، مشکی و ابرش یافت می‌شوند، عمده‌ترین رنگ‌هایی که در این نژادیافت می‌شوند به ترتیب کهر، نیله و کرنگ می‌باشند.

اسب‌های عرب اسب‌هایی خون‌گرم، باهوش، زیرک و حساس می‌باشند که این ویژگی‌ها باعث ارتباط قوی تر بین آن‌ها و سوارکارشان می‌شود اما همین ویژگی‌ها نیز می‌تواند سبب این شوند که عادت‌های بد را سریع تر از بسیاری از نژادهای دیگر فرا بگیرند.

اسب قره باغ

از قدیمی ترین نژادهای اسب ایرانی در سرزمین پهناور ایران اسب قره باغ است، اسب قره باغ ازجمله اسب های قدیمی ایران است که در شمار اسب های باستانی قرار می گیرد. با توجه به اینکه این اسب از صفات فنوتیپی و ژنوتیپی وضعیت مناسبتری نسبت به سایر توده های ایرانی دارد اما به عنوان یک نژاد ایرانی ثبت نگردید و فعالیتی برای آن انجام نشد . اسب قره باغ در مسابقات سرعتی نتایج خوبی را بدست آورده و همچنین از این اسب علاوه بر ورزش هایی نظیر چوگان و کالسکه رانی برای آموزش کودکان و نوجوانان هم استفاده می شود.

این حیوان به خاطر زندگی در مناطق کوهستانی از نظر اندام بزرگ نبوده ولی از نظر تاندون و عضله بندی بسیار مقاوم و قوی می باشد و مخصوص زندگی در کوهستان است . از نظر بیومتری قد این حیوان مابین ۱۴۱ تا ۱۴۵ سانتیمتر ولی در سایر ممالک مثل آلمان تا ۱۵۰ سانتیمتر نیز می رود .

اسب سیستانی

یکی دیگر از مواردی که در لیست نژادهای اسب ایرانی قرار می گیرد اسب سیستانی است. این اسب در سیستان و بلوچستان زیست می کند اما متاسفانه به دلیل توجه بسیار کمی به این گونه جانوری شده خبرهایی می رسد که در حال انقراض است و امروزه تنها تعدادی از آن ها در مرز سیستان و بلوچستان زیست می کنند.

اسب تالشی

اسب تالش اسبی استقامتی است که مسابقات آن اکثرا در مسیر های سرآشیبی انجام می گیرد.ولی اکثر مردان تالش از این نژاد اسب برای کار استفاده میکنند و فصل هایی هم که کار نیست اسب را در شالیزار ها ول میدهند. در ییلاقات ماسال حتی می توان اسب هایی را دید که به صورت گله ای ول شده اند.البته اسب هایی که برای مسابقه نگهداری می شود ذر شرایت بهتری زندگی می کنند.اما درمنطقه ی ما حتی جایی برای تمرین دادن اسب هم نیست. سالانه تعداد زیادی از اسب هایی که ول شده اند در اثر تصادف جان خود را از دست می دهند.

اسب‌ خزر

یکی دیگر از نژادهای اسب ایرانی که قدمتی بسیار طولانی در ایران دارد و از آن به عنوان یکی از نژادهای پایه در سطح بین المللی شناخته شده است که بدلیل عدم توجه به پرورش و مطالعات مرتبط با این حیوان در آستانه انقراض قرار دارد. برای پرورش این گونه ی جانوری در استان های شمالی کشور شرایط مناسبی وجود دارد اما متاسفانه با توجه به عدم توجهات لازم اسب خزر یا همان اسب کاسپین که از شاهکارهای خلقت در آفرینش به شمار می رود در کشورهای خارجی نظیر استرالیا، انگلی و آمریکا در حال حاضر پرورش می یابد. و در استان گیلان که سرزمین و موطن اصلی اسب خزر است اثری جدی از پرورش و مطالعات مرتبط با این حیوان مشاهده نمی شود. از ویژگی های ظاهری این حیوان به قدی در بین ۹۰ تا ۱۲۰ سانتیمتر با تناسب بدنی کامل اشاره کرد.

” لوئیز فیروز” این اسب را که کشاورزان محلی با نام “مولکی” یا ” پوزکی” به معنی پوزه کوچک می شناخت، اسبچه خزر نامید البته لازم به ذکر است که در گستره ی تحقیقات بعدی به نام این اسب “اسب مینیاتوری دریای خزر” و در نهایت به “اسب خزر یا اسب کاسپین” تغییر یافت.

اسبچه خزر، اسبی با قدمتی سه هزار ساله

اسبچه یا همان اسب مینیاتوری همانطور که گفتیم گونه بسیار زیبا از نژادهای اسب ایرانی است که در شهرهای شمالی کشور زیست می کرده است و همچنان هم در این منطقه وجود دارد اما آنچنان توجهی به آن نمی شود در حالی که در کشورهایی نظیر انگلیس، فرانسه و … ما شاهد این جاندار زیبای ایرانی هستیم.

اسبچه خزری با اندامی کوچک و قدرتی زیاد که زیستگاه اصلی آن خطه شمال و جنگل های منطقه خزر (استانهای مازندران و گیلان) می باشد. اسبچه خزر یک اسب مینیاتوری است که نژاد خاص ایران می‌باشد. چون این اسبچه ها در حوالی دریای خزر یافت شدند نام کاسپین یا اسبچه ی خزر به آنها داده شد. اسب کاسپین علاوه بر ارزش‌های ورزش و سوارکاری، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ تکاملی اسب نیز دارد. قدیمی ترین تصویری که از این پیدا شده در نگاره های پلکان آپادانای تخت جمشید و مهر سه زبانه داریوش است. در گنجینه آمودریا در موزه بریتانیا و در نقش رستم و نقش شاپور، اسب کوچکی مشاهده می‌شود که بنا بر مطالعات فسیل شناسی بر روی بقایای اسکلت‌های یافت شده در اطراف همدان، همان اسبچه خزر است.

حدود ۵۰ سال پیش خانم لوئیز فیروز (آمریکایی مقیم ایران) توجه دنیا را به سمت اسبچه خزر جلب کرد و این موجود دوست‌داشتنی که از نژادهای اسب ایرانی بود را در استان سرسبز مازندران کشف و به جهان معرفی کرد. با توجه به تحقیقات گسترده تری که خانم لوئیز انجام داد و با آزمایش خون اسب خزر، متوجه شد که این گونه از اسب قدمتی بیش از سه هزار سال داشته و قدیمی ترین اسب خونگرم دنیا بوده است.

می‌ترین نژاد از این اسب هاست ولی پس از اعلام این نتایج برخی حتی می‌گویند اسب کاسپین می‌تواند جد اسب عرب باشد. جالب آنکه شناخت آن از روی عکس و تصویر به راحتی امکان‌پذیر نیست و از آن جا که شباهت زیادی با اسب نژاد عرب دارد، باید آن را در کنار یک شاخص قرار داد تا بتوان آن را تشخیص داد.

ردیاب برای اسب چه کاربردی دارد؟

تقریبا می توان گفت که ردیاب برای اسب از دیگر دام ها بسیار مرسوم تر است چرا که فرار کردن اسب ها قبل از رام کردن آنها بسیار اتفاق افتاده است. به وسیله ی ردیاب می توان به راحتی این مشکل را حل کرد.

تماس باما

جهت مشاوره خرید و راه اندازی سیستم های ردیابی با شماره ۰۹۱۲۲۹۰۰۸۸۳ ردیاب برتر تماس فرمایید.

 

پیشنهادی:

ردیاب کندو زنبور عسل